Życie w naszych greckokatolickich parafiach bardzo często koncentruje się wokół dnia świętego – niedzieli. Kojarzone jest z odprawieniem Boskiej Liturgii, pobożnym wysłuchaniem kazania. Jeszcze naturalnym jest wysłanie dzieci na katechizację. W taki sposób funkcjonuje ok. 90 % wiernych uczęszczających na niedzielne nabożeństwa. Jednak należy spojrzeć także krytycznie na duchowieństwo, gdyż być może jest to jedyna forma aktywności, bo nie ma innej propozycji? Raczej do tego można także się skłonić. Powyższe zdania bardzo ogólnie obejmują zagadnienie żywotności parafii, jednak nawet ta ogólna ocena jest potrzebna. Co z tym zrobić? Jak rozwiązać problem apatyczności duchowieństwa i wiernych? W jaki sposób tchnąć życie, aby w parafii realnie doszło do spotkania Chrystusa z drugim człowiekiem?
Z Listu Pasterskiego „Żywa parafia – miejsce spotkania z żywym Chrystusem”
| Przewodnictwo Parafia – to wspólnota wiernych, którzy pod przewodnictwem biskupa wraz z duszpasterzami wypełniają swoje powołanie do łączenia z Bogiem-Ojcem przez Pana Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym. Pan Jezus nieustannie działa w naszych wspólnotach przez Ducha Świętego, posyłając Jego dary do rozbudowy oraz wzrastania swego Ciała. Święty Paweł naucza o tym w następujący sposób: „On [Chrystus] także ustanowił apostołów, proroków, ewangelistów pasterzy i nauczycieli, aby przygotowali świętych do pełnienia posługi budowania Ciała Chrystusa, aż wszyscy osiągniemy jedność wiary i poznanie Syna Bożego, doskonałe człowieczeństwo, miarę wielkości według pełni Chrystusa” (Ef 4, 11 – 13). Przewodnictwo Kościelne we wspólnocie parafialnej dokonuje się pod przewodnictwem biskupa jako głowy i ojca. A każda parafia ma byś zorganizowana jako wspólnota, w której pod opieką swojego proboszcza i we współpracy z nim każdy służy bliźniemu tym darem, który otrzymał od Pana.Otóż, kościelne przewodnictwo nie jest tylko wykonaniem pewnego urzędu administracyjnego, ale przede wszystkim – służbą Bogu i bliźniemu. W praktyce oznacza to, że w żywej parafii musi aktywnie działać rada parafialna i duszpasterska. Oprócz tego kapłan w parafii powinien mieć dobrze uformowanych i dojrzałych współpracowników, którzy będą mu pomagać w prowadzeniu szkół katechetycznych, bractw kościelnych, domów opieki, organizacji młodzieżowych i grup modlitewnych. Jednym z najważniejszych obowiązków przewodniczenia we wspólnocie parafialnej jest rozpoznawanie woli Bożej i poszukiwanie najlepszych sposobów wcielania jej w życie. | ПровідПарафія – це спільнота вірних, які під проводом єпископа з душпастирями здійснюють своє покликання до єднання з Богом-Отцем через Господа Ісуса Христа у Святому Дусі. Господь Ісус безнастанно діє в наших спільнотах через Святого Духа, посилаючи Його дари на розбудову і зростання свого Тіла. Святий Павло навчає про це так: «І він [Христос] сам настановив одних апостолами, інших – пророками, ще інших – євангелистами і пастирями, і вчителями, для вдосконалення святих на діло служби, на будування Христового тіла, аж поки ми всі не дійдемо до єдности в вірі й до повного спізнання Божого Сина, до звершености мужа, до міри повного зросту повноти Христа» (Еф. 4, 11–13). Церковний провід парафіяльної спільноти звершується під проводом єпископа як голови і отця. А кожна парафія має бути організованою спільнотою, в якій під опікою свого пароха та у співпраці з ним кожен служить іншому тим даром, що його дістав від Господа.Отже, церковний провід не є виконанням певного адміністративного уряду, а передусім – служінням Богові та ближньому. На практиці це означає, що в живій парафії має бути діяльною парафіяльна і душпастирська рада. Окрім цього, в парафії слід мати добре сформованих і зрілих співпрацівників священика, які допомагатимуть йому провадити катехитичні школи, церковні братства, благодійні заклади, молодіжні організації і молитовні групи. Одним із найважливіших обов’язків проводу парафіяльної спільноти є розпізнавання Божої волі та пошуки найкращих способів втілення її в життя. |
Recepta: Żywa parafia – miejsce spotkania z żywym Chrystusem – PRZEWODNICTWO
1. Uświadamiam sobie, że parafia to ja! Be zemnie parafia traci bardzo wiele i ja tracę bez parafii!!! Moja obecność i aktywność w codzienności życia parafialnego jest konieczna!!! Nie wystarczy, że „dam na tacę”, śnieg sam się nie odgarnie ze schodów, a latem trawa sama się nie kosi :). Prace fizyczne dotyczą wszystkich, księdzu ręce nie odpadną jak weźmie grabię albo łopatę w ręce.
2. Gdy już wykopiemy studnię i nawiążemy relacje szuflo-miotłowe, możemy przejść do etapu intelektualnego. Planowanie życia w parafii. Rada parafialna jest organem doradczym w parafii. Dla jej dobrego funkcjonowania potrzebna jest obecność członków na spotkaniach. Z pełnym szacunkiem dla doświadczenia życiowego seniorów parafialnych, ale średnia wieku czasami w radach przeraża wysokością. Młoda Parafia to ta, która w swoich strukturach gromadzi młodych ludzi chętnych i gotowych do działania!!! Jesteś młody i chcesz inicjatyw dla młodych w parafii? Bądź ich pomysłodawcą i organizatorem!!! Starsi pomogą, ale musisz wiedzieć czego chcesz!!!
3. Wszyscy zmierzamy w tym samym kierunku, do Boga! Bądź odważny w tej drodze. Tylko podejmując ryzyko uwierzenia w Jezusa jesteśmy w stanie dotrzeć do Niego. Podobać się Bogu mamy jak osoby, ale także jako wspólnota parafialna! Albo jesteśmy solą, która daje smak, albo zmieszają nas zimą z piachem i wysypią na zlodowaciałe schody, i tam zmieszają z błotem! Wspólnota ma podobać się Bogu nie tylko przez ładnie zaśpiewane Hospody Pomyłuj, ale przez wzajemną relację gotowości do służenia. Nie rozdzielam specjalnie duchowieństwa i wiernych, bo to dotyczy wszystkich wiernych. Duchowny w parafii także jest wiernym Kościoła i obowiązują go te same zasady co wszystkich innych wiernych. Żyć SŁOWEM BOGA! Tak jak wierni świeccy tak samo i duchowni, są dla siebie wzajemnie świadkami Jezusa Chrystusa. Apostoł Paweł do Rzymian mówi, no i do mnie również, „9 Miłość niech będzie bez obłudy! Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! 10 W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie! 11 Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! 12 Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali! 13 Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności!” (Rz 12, 9-13)
4. Wokół jednego przywódcy mamy się zbierać – Jezusa Chrystusa!!! Czy jest on dla ciebie przewodnikiem? Czy jest drogą Twojego życia? Jeżeli nie włączysz w sobie guzika radykalizm i ci się nie zachce być z Chrystusem, to zostaniesz wyrzucony z Królestwa!!! Słowa Chrystusa są bolesne, ale to one określają nasze życie i śmierć w doczesności i wieczności.
Żywa parafia zależy od nas wszystkich, ode mnie księdza i od ciebie parafianinie. Może nikt z nas nie jest przystojny, piękny, zamożny, ale każdy z nas ma ten sam dar, siłę Ducha Świętego dla umacniania Królestwa Bożego. Chcesz być świętym, bo możesz nim być!? Jak chcesz to zacznij już od dzisiaj, bądź żywą cząstką wspólnoty parafialnej! Raka wycinają, albą zasuszają! Chcesz spotkać żywego Chrystusa, to ożyj w swojej parafii. Nie podpieraj ściany, one stać będą, ale gdy widzisz, że kościelny nie przyszedł, ci co zwykle ministranci nie przyszli, przyjdź i podaj kadzidło księdzu przy ołtarzu! Nie bój się nauczyć czegoś nowego. Spotkania wzbogacą nas wszystkich!!!
Bądźmy gotowi służyć sobie wzajemnie!!!
o. Paweł Potoczny
